być czyjąś

См. также в других словарях:

• być [stać, stanąć] pod znakiem zapytania — {{/stl 13}}{{stl 7}} coś jest, stało się niepewne, niewiadome, nierozstrzygnięte : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyjś wyjazd, czyjaś przyszłość stoi pod znakiem zapytania. Jest pod znakiem zapytania, czy się zgodzą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• być — 1. Być do niczego «nie nadawać się do niczego»: Jak ocenia pan kandydatów do prezydenckiego fotela? – Jeden rozumie sam przez się, drugi rozumie to, co mu inni pokazują, trzeci nie rozumie ani sam przez się, ani gdy mu inni pokazują. Pierwszy… …   Słownik frazeologiczny

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• chodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chodzićdzę, chodzićdzi, chodź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku i zwierzętach: poruszać się bez określonego kierunku za pomocą nóg w taki sposób, że jedna z nich (lub …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• należeć — ndk VIIb, należećżę, należećżysz, należećleż, należećżał, należećżeli 1. «być czyjąś własnością, być przedmiotem czyjegoś posiadania» Majątek należał do dziadka. 2. «być czyimś mężem lub kochankiem, żoną lub kochanką» Tych dwoje młodych należało… …   Słownik języka polskiego

• znaleźć — dk XI, znajdę, znajdziesz, znajdź, znaleźćlazł, znaleźćleźli, znaleźćleziony, znaleźćlazłszy znajdować ndk IV, znaleźćduję, znaleźćdujesz, znaleźćduj, znaleźćował, znaleźćowany, rzad. znajdywać ndk VIIIa, znaleźćduję, znaleźćdujesz, znaleźćduj,… …   Słownik języka polskiego

• flama — ż IV, CMs. flamamie; lm D. flam żart. «przelotna sympatia, zwykle kobieta będąca w danej chwili czyjąś sympatią» Być czyjąś flamą. Mieć flamę. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• zausznica — ż II, DCMs. zausznicacy; lm D. zausznicanic 1. przestarz. «ozdoba noszona na uchu» Nosić srebrne zausznice. 2. przestarz. «czyjaś zaufana powiernica» Być czyjąś zausznicą …   Słownik języka polskiego

• wywłaszczać — ndk I, wywłaszczaćam, wywłaszczaćasz, wywłaszczaćają, wywłaszczaćaj, wywłaszczaćał, wywłaszczaćany wywłaszczyć dk VIb, wywłaszczaćczę, wywłaszczaćczysz, wywłaszczaćwłaszcz, wywłaszczaćczył, wywłaszczaćczony «pozbawiać kogoś prawa własności,… …   Słownik języka polskiego

• antypatia — ż I, DCMs. antypatiatii; lm D. antypatiatii (antypatiatyj) 1. «uczucie niechęci, wstrętu do kogoś albo do czegoś» Czuć, mieć do kogoś antypatię. 2. «osoba, do której się czuje niechęć, odrazę» Być czyjąś antypatią. ‹gr.› …   Słownik języka polskiego